Το μωρό μου

Μαύρη τρούφα Πιερίας. Καταναλώθηκε με απλόυς καθημερινούς τρόπους.

1. Λινγκουίνι με λάδι με μαύρη τρούφα και γραβίερα Νάξου. Rose Boutari 2007.

2. 500 ml παρθένο ελαιόλαδο κρύας παρασκευής με τρούφα σε μπουκάλι, θα καταναλωθεί μετά απο 2 μήνες.

3. Ακόμα σκέφτομαι την τρίτη..

Many thanks στον Γιάννη που την φύλαξε για μένα.

Soul pornography

Σήμερα βγήκα μόνος. Για ένα ποτό στα κρυφά, πήγα στο MONKEY του φίλου μου και θυμήθηκα ότι το πιο δύσκολο πράγμα όταν βγαινεις μόνος είναι να μέινεις μόνος. Δεν μ' αφήσαν μόνο, η πόρτα άνοιγε και μπαίναν φίλοι μου, πολύ καλοί μου φίλοι, ξεχωριστά άτομα που με τον καιρό είτε έχασα είτε υποτίμησα.

Και θυμήθηκα τα παλιά. Και θυμήθηκα εμένα. Ότι κάποτε έβαζα την ειλικρίνια μου πάνω απ' όλα, ότι δεν πιεζόμουν, ότι δεν συμβιβαζόμουν. Τα είδα μπροστά μου.

Δράση. Συναισθήματα. Ποτό. Riders on the Storm.

Kαι το πιο σημαντικό: 5 γραμμάρια μαύρη τρούφα με περιμένει στο ντουλάπι μου. Αύριο.

Καλές γιορτές.

Ζήστε..

Άρθρο του Χρήστου Χωμενίδη στο Protagon

Kοιτάζω γύρω μου και βλέπω μπερδεμένα, αμφίθυμα, μονίμως σαστισμένα πρόσωπα. Και αιτία δεν αποτελεί (μονάχα) η οικονομική κρίση…

Βλέπω παντρεμένα ζευγάρια να περιφέρουν την πλήξη τους σε οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις και να το ομολογούν –αν λίγο τους τσιγκλήσεις- ότι έχουν συνειδητά θυσιάσει τους χυμούς του κρεββατιού στη θαλπωρή της μονιμότητας ή ακόμα κι ότι οι δόσεις του στεγαστικού δανείου δεν τους επιτρέπουν να χωρίσουν…
Βλέπω «ελεύθερους» τριαντασαραντάρηδες να βρίσκονται σε μια ακατάπαυστη, αγχωμένη κινητικότητα: να αλλάζουν αγκαλιά κάθε τρεις μήνες ή κάθε δυό εβδομάδες, έχοντας προ πολλού λησμονήσει τι –στο περίπου έστω- ψάχνουν στον άλλον…

Βλέπω αγόρια και κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά να θεοποιούν τον σκύλο τους, τον ψυχαναλυτή τους ή έναν προ πολλού χαμένο έρωτα… Βλέπω γυναικοπαρέες να διυλίζουν τους αρσενικούς κώνωπες, άντρες που είτε βαριούνται είτε διστάζουν να φλερτάρουν, ανθρώπους που έχουν εξιδανικεύσει τη μοναξιά τους, βαφτίζοντας την ανεξαρτησία… Υποψιάζομαι με στοιχεία ότι στη σημερινή Ελλάδα οι ομοφυλόφιλοι κάνουν πολλαπλάσιο σεξ από τους ετεροφυλόφιλους. Υπέροχο για τους μεν, θλιβερό για τους δε.

Ως στερνοπαίδι λόγω ηλικίας της σεξουαλικής επανάστασης του ’60, πιστεύω ακράδαντα πως δεν υπάρχει πιο ευθύς δρόμος προς την ευτυχία από «μία παλάμη σε ένα στήθος, ένα κουμπί που ξεκουμπώνεται, ένα βυζί που αποκαλύπτεται, ενώ ο τοξότης με τα βέλη λάμπει ψηλά στον ουρανό, άνευ ορίων, άνευ όρων…» όπως το θέτει ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Ιδίως δε εάν η ολοκλήρωση της παραπάνω διαδικασίας φέρει εννέα μήνες αργότερα καρπούς.

Δέχομαι ότι μας έλαχε μια εποχή αβεβαιότητας: οι ρόλοι και οι σχέσεις των φύλων έχουν αποδομηθεί, η παραδοσιακή οικογένεια έχει αποσυντεθεί, οι παντός είδους ανασφάλειες έχουν θεριέψει. Μα δεν ανέχομαι να περάσουμε τη μισή μας ζωή σαν κάτι μημουάπτου παραθεριστές που ολοένα βρέχουν το πόδι τους στη θάλασσα και ολοένα αναβάλλουν τη βουτιά.

Με κινητήρια δύναμη την κάβλα και πυξίδα την αγάπη, ας αναλάβουμε επιτέλους τα ρίσκα μας. Όλα τα ενδεχόμενα ανοίγονται πάντα μπροστά μας, ακόμα και το τραγικότερο.

To know us better

Και να' μαι εδώ επιστρέφω δυναμικά, έκλεισα κάποια απο τα παλιά μου blog καθώς ανήκω σ'αυτούς που με τον καιρό κάνουν delete σε ιδέες και απόψεις. Μ'αρέσει να κυλώ, να μην έχω σταθερές και γι'αυτο εγκαινιάζω αυτό το blog.

Τα καλοκαίρια περνούν, έρχονται οι χειμωνες, καταπιάνομαι με τα πάντα σε βάθος, τα κυνηγάω και στη συνέχεια τα αφήνω στο ξύλινο μου ράφι για μελλοντικές χρήσεις. Δύο συνήθειες δεν έχω αφήσει στο ράφι με τον καιρό, αυτές οι δύο θα είναι το θέμα αυτού του blog.

Γαστρονομία και βιβλία. Βιβλία και γαστρονομία. Συνταγές, κρασί, πούρο, καφές, εστιατόρια, εκθέσεις. ότι μαγεύει τον ουρανίσκο μου θα ανεβαίνει αυτόματα. Απο βιβλία, κλασσικά, μυστηρίου, φωτογραφιάς και πολλά άλλα.

Αυτα για τώρα.. Καλώς ήρθατε και καλη συνέχεια!